„Idę drogą wskazaną przez naturę, aż padłszy, ustanę i tchnienie oddam tam, skąd codziennie tchnienie biorę, a padnę tam, skąd ojciec mój nasienie zebrał, a krew matka, a mleko piastunka, skąd codzeinnie przez lat tyle i ja pokarm biorę i napój, co mnie nosi, gdy chodzę, i do tyle go nadużywam.”, Marek Aureliusz, V.4 Cokolwiek…

„Uważaj się godnym wszelkiej mowy i czynu zgodnego z naturą. I niech też nie odwodzi ciebie ani czyjaś nagana późniejsza albo gadanie; owszem, jeżeliś co zrobił lub powiedział pięknego, nie czyń sobie wyrzutów. Oni bowiem mają własną wolę i idą za własnym popędem. A ty na to nie patrz, lecz dąż drogą prostą, idąc za…

„Jakże łatwo odtrącić od siebie i odephcnąć wszelkie wyobrażenie niepokojące i obce i natychmiast uzyskać pogodę ducha.”, Marek Aureliusz, V.2 No właśnie, nasze przeświadczenie o tym, że nasz nastrój nie zależy od nas jest największą przeszkodą na drodze do pogody ducha.

„Kaleczy się bowiem całość, gdybyś nawet w drobnostce przerwał związek i spójnię tak cząstek fizycznych, jak i przyczyn. Przerywasz zaś – o ile to w twej mocy – jeżeli czujesz się z czegoś niezadowolnym i jakoby to niweczysz.”, Marek Aureliusz, V.8 To od Ciebie zależy jaką perspektywę przyjmiesz wobec świata. Jeśli przyjmiesz pozytywną, nie będziesz…

„Rankiem, gdy się niechętnie budzisz, pomyś sobie: budzę się do trudu człowieka.”, Marek Aureliusz, V.1 Czy to, że dziś sobota coś zmienia? Czy nie mamy dziś trdudów człowieczych? Czy nie taka nasza rola i sens istnienia? Czy nie w tym właśnie powinniśmy znajdywać radość i siłę?

„Patrz bowiem na bezmiar czasu poza tobą i na bezmiar przed tobą! A w nim cóż za różnicamiędzy trzydniowcem a trzywiekowcem?”, Marek Aureliusz, IV.50 Z odpowiednio szerokiej perspktywy każdy nasz problem jest tylko nic nie znaczącą drobnostką. Naucz się pojmować rzeczywistość w szeorkiej perpsktywie na nabierzesz dystatnsu do wszystkiego co Cię spotyka.

„Podobny bądź do skały, o którą się ciągle fale rozbijają. A ona stoi, a koło niej usypiają bałwany wody.”, Marek Aureliusz, IV.49 Zdolność do zbudowania takiej postawy to prawdziwa sprawczość.

„Co wczoraj było kroplą śluzu, jutro już mumią lub prochem. Tę więc oto twoją chwilkę czasu przebądź według natury i pogodnie daj się rozłożyć, jak pada dojrzała oliwka, która wielbi sa rodzicielkę i wdzięczna jest drzewu, co ją zrodziło.”, Marek Aureliusz, IV.48 Dwa dni temu, w gronie Znjaomych z klubu networkingowego, rozmawialiśmy o medytacji „memento…

„Czas jest jakby rzeką wypadków i strumieniem gwałtownym. Wszystko bowiem, zaledwie się okazało, już zostało porwane, już co innego się okazuje, a co innego zniknie.”, Marek Aureliusz, IV.43 Czyli, że wszystko płynie i to wartko. Co rozkminimy to już nieaktualne. I tak bez przerwy.

„Duszyczką jesteś, dźwigającą trupa – powiedział Epiktet.”, Marek Aureliusz, IV.41 A Marek Aureliusz powtórzył. Dla stoików ciało miało ten dualizm, że z jednej strony było strefą najbliższą rozumowi, więc najbardzej mu ulegającą, ale z drugiej strony też się rządziło swoimi prawami od rozumu niezależnymi. Ulegało starzeniu, chorobom, kruche było i poddatne na wypadki. Było więc…

„Zawsze patrz na wszechświat jako na jedno stworzenie, majace jedno ciało i jedną duszę.”, Marek Aureliusz, IV.40 Koncepcja, że wszehświat jest spójną całością różnego rodzaju przeciwieństw i następstw, daje poczucie, sensu. Że to co robimy, cnoty, w których się szkolimy, decyzje jakie podejmujemy, działania jakie wykonujemy są częścią całości, nawet jeśli jej nie rozumiemy.

„Co bowiem po równi dotyka człowieka żyjącego wbrew naturze i żyjącego według natury, to nie jest ani zgodne znaturą, ani przeciwne naturze.”, Marek Aureliusz, IV.39 Bez kawy trudno zrozumieć co autor miał na myśli, a po kawie… Wiadomo, natura wzywa…